weet u nog dat we zeiden
dat we eerst niks zeiden
we elkaar met acht natte ogen
aankeken en we de woorden niet
omdat het zo god zo groot zo
breekbaar als geluk was geweest
en geluk is niets, dat weet u, is iets wat
de engelen morsten toen we even niet
eerst drie borrels en dat we toen
zeiden dat het zo god zo schoon
was geweest en hier mijn oor en
daar uw stem maar dat we bijna niet
weet u nog dat we zeiden dat 't zo
zonder kunstjes zonder kijk-mij-es
hoe allemachtig bescheiden
en hoe zeldzaam of dat niet
en dat we naar huis gingen
met iedere traan die niet viel
en met alle woorden die zich niet
met alle woorden die nog steeds niet
alswegens mijnheer enrico rava lantaren/venster rotterdam 15 maart 2008
eerder verschenen op het volkskrantblog 26 maart 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten