als losser de wind zo branden we er
doven het met vuur, tot as ons rest
waaisel van de te ruime gedachte
dat het geen vorm mag hebben
verwaaien we, als eeuwig de duiven
woekeren in paren op de gladde takken
geen boom die zich zorgen maakt
om de vorm van ooit zijn bladeren
leven van wat het ons schept
jij en ik van vormen aan elkaar
de zintuigen helder geslepen en gevet
beelden we het in beelden we het uit
als dieper de rivier zo vergeten we
raken oeverloos niets dan kwijt
nog branden we er, nog doven we
nog vaster houden we ons hart
uit zv's volkskrantblogarchief 27 februari 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten