dit zijn ze, de dagen waarachter de nachten
snuivend uit natzwarte neuzen
staan te trappelen op hoge hoeven van oergeduld
voortgesleept door de bleke zon
dikken de middagen in, schraal van troost
mijn klein lelijk hoofd de kroon op het rille lijf
en nog de lampen en heldere gedachten
onaangedaan; geen nederlaag
wint het van mijn kop of ander donkers
dit zijn ze, die dagen en die nachten
dit is dat klein lelijk hoofd, gebogen
dit is de god die niet meer in mij gelooft
17 maart 2007 zv's volkskrantblog
Geen opmerkingen:
Een reactie posten