klein bitter lied van zeer schrale troost

er had 'n hond geblaft
op de berg naast ons huis
en wij op zachte kussens
met dikke boeken bij het vuur

op de verjaarskalender
hadden namen gestaan
en natte laarzen in de hal
en jouw paraplu

witte seringen hadden gebloeid
in de vroege zon van maart
en altijd in april
waren we op reis gegaan

er waren herinneringen geboren
en kinderen, andere kinderen
en andere geheimen en diepe spijt
over andere gemiste kansen

in de verarmde grond
zouden barsten zijn verschenen
en scherven in de vuilnisbak
en harde trekken op onze gezichten

met het allerlaatste vuur zouden
boeken en dromen zijn verdwenen
en op de berg had voor altijd
een hond geblaft

voor r.

van zv's volkskrantblog 8 maart 2008