Pagina's

11 februari 2011

draagzout







hoog staat de laatste zon
en alles is voor handen
ondood zijn of lichtlevend
het is dat verschil
dat diepe wonden slaat

er schijnt ons wat schaduw
zo nu en dan maar
zuchten doet wonderen
het is als achteruit ademen
nemeda tiurethca sla si teh

wat gisteren kroop
vliegt vandaag
en wat vandaag bloeit
sterft morgen onder gods voeten
het leven is maar klein is groot

er is schoonheid
waar we durven
het wacht tot we 't zien
en lacht als we 't vinden,
het zout dat ons draagt




voetjes van dürer
van zv's volkskrantblog 12 juni 2007

de huilende dichter


















ik zag de dichter huilen
in het glazen huis
-één regel te ver-
zijn grote handen
schoten tekort

en de dichter huilde
van schoonheid;
het woord dat hij eens
losliet keerde
nu terug naar het nest

ik zag de dichter huilen
zijn gedicht op zijn gezicht
dichter dan het woord
nooit dichter dan dat
en nooit dicht genoeg

en de dichter huilde
zilte letters
en mijn lief, zag je
hij schreef zijn naam
in mijn hart




(voor theo boomzinger dichter & schilder)


eerder geplaatst op zv's volkskrantblog 11 december 2006)

een kwartier in juni

















u zegt u was toevallig in de buurt
en of u niet stoort en mooie lavendel
neemt u plaats zeg ik en
lavendel ruikt zo paars, vindt u niet
het is dan tien voor acht 


u valt meteen maar
met uw deur in mijn huis
u zegt u hebt eens nagedacht
u verzet uw stoel en nog eens
en nee, u wilt niets drinken 


u zegt dat u een goede man bent
en ik een goede vrouw
kijk een merel o, weg is ‘ie
u spreekt zacht en ernstig
het is dan acht uur 


u zwijgt en kijkt mij aan
uw hoge woord gloeit na op uw gezicht
ik zeg u bent een goede man
en uw gedachte ontroert mij 
maar wat u wilt dat wil ik niet


u zegt ach niet geschoten is
en och is dat weer die merel die
u zegt u was toevallig toch in de
en dat u zo zoetjesaan maar eens
het is dan vijf over acht














van zv's volkskrantblog 11 juni 2007

edfeil

























aan de achterkant van liefde
staat een stoel

ik zit daar vaak
heel stil
over je schouder mee te kijken

ik kijk naar
wat je met beide handen aanpakt
en wat je afweert
naar wat je deelt
of voor jezelf houdt

ik huil om wat
je eenzaam maakt

je angsten
je demonen verjaag ik
met oerkracht en vuur

je wonden verzorg ik
met stille kussen

ik sluit mijn ogen
als je alleen of niet alleen
wilt zijn

en als je het koud hebt
vouw ik je vleugels
om je schouders

aan de achterkant van liefde
staat een stoel













van zv's volkskrantblog 22 november 2006