geachte liefste,

dacht ik aan;
raak ik ooit u kwijt
aan een sterker verlangen
of gewoon, aan de dood;

in mij zult u blijven regenen,
alle dagen en alle nachten
uw zachte vloeibare taal
nog uit de hoogste hemelen.

mooie natte woorden
om van te lachen
en 'lieverd' in kleine druppels
op mijn beide zwarte ramen.

wat ik u zeggen wilde;
mijn hart zal breken als u gaat
en natuurlijk
zal ik mijn verstand verliezen

maar in ieder ondraaglijk donker
zal ik monk voor u draaien,
u voorzichtig uit mijn ogen vegen
en zo blijven wachten






the record player - karl hofer 1939

 uit het volskrantblogarchief van zv 10 september 2008