zal ik een zucht van verlichting slaken
niet om de lengte van die dagen
maar omdat ze voorbij gingen
in slechts de eeuwigheid
zal ik een zucht van verlichting slaken
het zachtgroene boetekleed
mijn enige en schrale troost
losknopen en afleggen
zal ik een zucht van verlichting slaken
op je beide voeten gaan staan
en in de bomen achter je
bladeren door je haar
zal ik een zucht van verlichting slaken
het bitter van je tong zoeten
het harde van je schouders
in de grond afdrukken
zal ik een zucht van verlichting slaken
pas dan je vragen naar de golven
en zeggen: laat mij maar gaan
ik was altijd al onderweg
uit zv's stoffig volkskrantblog 26 juli 2007
tekening 'nog voor de avondschemering'van theo boomzinger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten