de woensdag verwaait mijn haren
en in de polder schatert een fazant
dit is een goed begin denk ik en aan
de verf die mij te wachten staat
maar geen schilder kijkt droever
dan deze buigt en fronst en
niet opkijkt tot mijn gedachten
hem storen in waarover hij zwijgt
hij zegt koffie ik zeg graag
we delen een sigaar
en het gevoel van dode vaders
wat die zoal met je doen en laten
een beeld is het krachtigst zegt hij
soms zijn woorden krachtiger zeg ik
maar hij zegt de dood heeft geen taal
geen taal en geen kleur
ik koop mijn verf en zwaai nog eens
de woensdag buigt het fluitekruid
en de schilder mengt het stille grijs
dat hij vermoedt, ergens, ooit
uit eigen archief opgediept: volkskrantblog 2 mei 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten