niet denken kan
zijn de mooiste
de lege kop dan in het zand
tot een draaglijk sussende baar
van blind en doof en stom gestoken
want zoals de boom
over het touw heen groeit
dat ooit om zijn jongere stam
werd geknoopt
zo knoest ik
van veel harder hout
om wat gekerfd staat in mijn bast
op een hoog vuur het laaiend hart
in een ketel met bladlaurier
van de boom die het touw overgroeit
de dagen dat ik goed
niet denken kan
zijn de mooiste nog
van zv's volkskrantblog 7 maart 2007
schilderij: laurel branch - willem-adolphe bouguereaux
